امام على علیه‏ السلام فرمودند:

اِنَّ الله‏َ ـ تَبارَكَ وَ تَعالى ـ اَخْفى اَرْبَعَةً فى اَرْبَعَةٍ: اَخْفى رِضاهُ فى طاعَتِهِ فَلا تَسْتَصْغِرَنَّ شَیئا مِن طاعَتِهِ، فَرُبَّما و افَقَ رِضاهُ وَ اَنْتَ لا تَعْلَمُ وَ اَخْفى سَخَطَهُ فى مَعصیتِهِ فَلا تَستَصْغِرَنَّ شَیئا مِن مَعصیتِهِ فَرُبَّما و افَقَ سَخَطَهُ مَعصیتُ هُو اَنتَ لا تَعلَمُ و اَخفى اِجابَتَهُ فى دَعوَتِهِ فَلا تَستَصغِرَنَّ شَیئا مِن دُعائِهِ فَرُبَّما و افَقَ اِجابَتَهُ و اَنتَ لا تَعلَمُ و اَخفى وَلیهُ فى عِبادِهِ فَلا تَستَصغِرَنَّ عَبدا مِن عَبیدِ الله‏ِ فَرُبَّما یكونُ وَلیهُ وَ اَنتَ لا تَعلَمُ؛

خداوند تبارک و تعالى چهار چیز را در دلِ چهار چیز مخفى نموده است:
خشنودى‌‏اش را در طاعتش مخفى نموده، پس مبادا كه چیزى از طاعت او را كوچک بشمارید، زیرا ممكن است خشنودى او در همان باشد و تو نمى‏‌دانى.
ناخشنودى‌‏اش را در معصیتش مخفى كرده، پس مبادا كه چیزى از معصیت او را كوچک بشمارید، زیراممكن است ناخشنودى او در همان باشد و تو نمى‏‌دانى.
اجابتش را در دعاى از خود مخفى ساخته، پس چه بسا كه اجابت او در همان باشد و تو نمى‏‌دانى.
و ولىّ‏‌اش را در میان بندگانش مخفى نموده است، پس مبادا هیچ بنده‌‏اى از بندگان خدا را كوچک بشمارید؛ زیرا اى بسا، همو ولىّ او باشد و تو نمى‌‏دانى.

خصال، ص ۲۰۹، ح ۳۱